Blog

Wat een dag. Ik had twee interviews, heb voor het eerst in Haarlem geoefend met accordeonist Ed Leliveld die mij op 28 oktober en 5 november zal begeleiden op twee presentaties van ROES, met Eveline Renaud foto’s uitgezocht en met Leo Enzlin naar de ruwe montage gekeken van de film die hij aan het maken is van Dolly’s Project Catwalk. Morgen is de grote dag voor de studenten van de HKU. Dan zal ik nummer 1, 2 en 3 moeten aanwijzen. Dat zal nog moeilijk worden. Ik hoop niet dat ik iemand een jeugdtrauma bezorg door hem of haar af te wijzen? Dat is het laatste wat ik deze jonge studenten wil aandoen. Koste wat kost wil ik hen de mooie jeugd geven die ik als Dolly nooit heb gekend. Als eerste reageerbuisbaby van Nederland ben ik immers al jaren op zoek naar mijn biologische vader. Alleen uit leed wordt kunst geboren? De speurtocht naar mijn pappie vormde de inspiratiebron voor mijn allereerste zelf geschreven en hartverscheurende liedtekst:

Bedankt lieve pappie
Bedankt voor het leven
Bedankt lieve pappie
Dat jij je kwakkie hebt gegeven
Een kwakzalver was je niet
’t Is goed gelukt zoals je ziet
Maar wie ben jij toch?
Waarom weet ik dat niet?

Ik zong het voor het eerst in 1990 in de theatershow getiteld: Dolly Bellefleur’s Service Salon in het Anthony Theater. Ook mijn pubertijd verliep niet als een sprookje. Mijn moeder gebruikte mij als strijkplank en mijn stiefvader mij als surfboard. Maar als een witte asperge knokte ik me iedere keer weer naar boven. Zal ik mijn echte vader ooit nog vinden? Soms droom ik dat ik als klein meisje bij hem op schoot zit.

De tekening is gemaakt door Flos Vingerhoets