Blog

En dan sta je ineens oog in oog met je jeugdheldin en mag je haar toezingen bij de opening van de expositie ‘Fong Leng – Fashion & Art’ in het Amsterdam Museum.  Eind jaren zeventig groeide ik op in het toen nog zwaar ‘gristelijke’ dorp Huizen.

Oh wat een grauwe en grijze droefenis
Ik dacht vaak: is that all there is?
Maar op een dag was er licht in de duisternis

toen ik in dat vaak verstikkende zwarte kousen klimaat, stiekem bladerend in een tijdschrift in een kiosk, en later ook op tv, voor het eerst de magische, absolutely fabulous creaties zag die Fong Leng in die tijd maakte voor Mathilde Willink. Ik dacht: ‘Nu breekt mijn pump! Er is Lieve Heer dus wel veel meer somewhere over the rainbow!’

Ik denk dat in die tijd ook mijn grote voorliefde is ontstaan voor applicaties. Je ziet ze vaak terugkeren in de creaties die ik al 24 jaar laat ontwerpen door Tycho Boeker van Prince Charming. In die zin is Fong Leng ook voor ons nog steeds een ware inspiratiebron. Toen ik gisteren hoorde dat ik een liedje voor haar mocht zingen flitsten de volgende regels door mijn hoofd. Ik dacht zou het niet toepasselijk zijn als ik die met een groot gebaar zou zingen:

Life is a bitch
Often unfair
What am I living for?
Nothing to wear
Send in the gowns
Where are the gowns?

Helaas is het bij die regels gebleven en ik geef toe dat is wel heel kort. Vandaar dat ik heb besloten om ook mijn lijflied ‘Roze Planeet’ voor Fong Leng te zingen. Waarmee ik al 24 jaar, als een soort van Frau Antje van het Verkeerde Kantje, trek door ons koude kikkerlandje. Het is een hommage aan de vrijheid die zij mij, als Godin van de Vrijheid, in mijn prille jeugd voor het eerst openbaarde met haar extravagante en kleurrijke creaties.