Blog

Na een week op een soort van roze wolk te hebben gezeten stond ik gisteravond abrupt met beide benen op de grond. Na mijn optreden op het slotfeest me snel afgeschminkt en ‘in burger’ o.a. gekeken naar optredens van Anita Meijer en Conchita Wurst. Bij thuiskomst nog even gesurfd op internet toen ik tot mijn verbijstering las dat Sieb Posthuma is overleden. ‘Hij zag niet langer licht in zijn leven’ vermelden zijn uitgevers. Ik ben in shock. Ik leerde Sieb ‘kennen’ in een periode dat ik als twintiger veel uit ging in de stad. Eén van die nachten liep ik met mijn ziel onder mijn arm in de stad en Sieb ontfermde zich over me. Hij stelde voor om bij het Muziektheater te gaan zitten en we hebben daar aan de Amstel toen uren gepraat over mijn en zijn toekomstdromen. Daarna kwamen we elkaar nog wel eens tegen. Helaas is dat ene gesprek in die ene nacht niet het begin geweest van een jarenlange hechte vriendschap. Enkele jaren geleden nam hij via Facebook contact met me op en in een chat herinnerde hij me aan dat nachtelijke gesprek van weleer en zei dat het toch maar goed was gekomen met die twee jongeren die destijds hun handen vol hadden aan lanterfanten. De laatste keer dat ik Sieb zag was bij Boeken Stoffen & Fournituren. Hij was bezig bezig met een nieuwe theaterproductie in het Muziektheater(!). En nu is Sieb niet meer. ‘Hij zag niet langer licht in zijn leven’. Die regel dreunt na als een mokerslag. In Trouw een bijzonder gesprek met een zeer bijzondere man:http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/3710848/2014/08/03/Sieb-Posthuma-1960-2014-Dit-is-mijn-geschiedenis-hier-doe-ik-het-mee.dhtml