Blog

Vanaf het moment dat ik hoorde dat Saïd Zankoua was overleden laat zijn dood mij niet meer los. Al dagen probeer ik onder woorden te brengen waarom zijn dood mij zo raakt. Ik zou hem willen gedenken met een persoonlijk gedicht. Zoals ik er in de loop der jaren vele heb geschreven. Bijvoorbeeld ter ere van iemands verjaardag. In dit geval zou ik zijn leven willen vieren. Waarschijnlijk omdat ik zijn dood nog steeds niet kan en vooral ook niet wil geloven heb ik het schrijven al dagen voor me uitgeschoven. Ondertussen blader ik op Facebook door het fotoalbum van zijn leven. Dat in eerste instantie volledig was gewist omdat kort na zijn dood Saïds Facebook profiel door zijn familie is verwijderd. Een leger van vrienden probeert nu als ware detectives alle momentopnames en stukjes van zijn leven weer te verzamelen en op hun plaats te laten vallen in het kleurrijke mozaïek dat hij was. Ik vond gelukkig op mijn computer ook nog wat foto’s die zijn gemaakt toen ik als ambassadeur van Gay Care een optreden verzorgde voor cliënten en personeel van Gay Care. Het was de allereerste keer dat ik hem ontmoette. Bij een dolle loterij die ik toen presenteerde viel Saïd zelfs in de prijzen! Wil je weten wie Saïd was en wat voor levensreis hij heeft gemaakt? Lees dan ook dit artikel dat Ruard Ganzevoort schreef ‘Ter nagedachtenis aan een kwetsbaar en veerkrachtig, verdraagzaam en veelkleurig mens’.

foto: Pieter Dammen

Ik wens een ieder die Saïd heeft gekend heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Laat liefde regeren! xxx Dolly Bellefleur