Blog

Vorige week overleefd. Alhoewel? Met vreselijke spierpijn in mijn benen, buik en rug, zit ik nu achter mijn computer mijn belevenissen op te tekenen. Maar liefst vier optredens achter de rug. Variërend van een vijftigjarig huwelijksfeest in het Koetshuis van De Keukenhof tot 7 uur heen en weer reizen naar Maastricht om in La Bonbonniere het tienjarig bestaan van Brand Connection te bezingen in een zelf geschreven gedicht van maar liefst twaalf pagina’s. Terwijl ik in de stallen van het Koetshuis mijn make-up zat te doen een traantje weggepinkt omdat mijn ouders dat vijftigjarig huwelijksfeest net niet hebben gehaald. Verder vorige week op de zogenaamde Roze Vrijdag vier uur gelopen over de 50+ Plus Beurs in Utrecht om aandacht te vragen voor de roze oudere jongeren en last but not least een optreden voor de veertigste verjaardag van mijn tandarts. In Bussum. Slechts enkele meters verwijderd van het Willem de Zwijger College waar ik ooit als veelbelovend gymnasiaste met vlag en wimpel slaagde. Wie had toen ooit kunnen bevroeden dat ik vele jaren met vlag en wimper als een Frau Antje van het Verkeerde Kantje door ons kikkerlandje zou trekken? Ik maak ook kennis met Daan. Een van de drie zoontjes van de tandarts. Wat een schatje. Daantje is , schat ik, zes jaar oud. Hij draagt een wit overhemd met een strikje. Ik zie me zelf weer staan in paarse toga met daaronder een wit overhemd met zwart strikje. Ik was acht en nam als jongenssopraan van De Zendertjes vele solo’s voor mijn rekening. Daantje, die terwijl ik in de badkamer van zijn ouderlijk huis mijn make-up sta te doen, verschillende malen even stiekem komt kijken wat ik aan het doen ben, vertelt dat hij later treinmachninist wil worden. Ik ben benieuwd of hij zijn dromen zal waarmaken? Okay genoeg gemijmerd. Ik moet nu gaan doen waar ik al weken tegen aan zit te hikken: ik moet, nou ja mag, mijn twintigjarige ontdekkingsreis Van hem naar haar naar Hippolytushoef
gaan samenvatten in teksten voor de tentoonstelling. Deadline: gisteren! Wat zeg ik eergisteren. Gelukkig houden anderen die ik heb gevraagd om een bijdrage te leveren zich wel aan de deadline. Neem nou Gerrie Hondius, die ik gevraagd heb om net als Flos Vingerhoets en Marlies Visser, een liedtekst van mij te illustreren. Vanochtend vond ik het zoveelste verjaarskadootje in mijn digitale brievenbus: Gerrie’s ilustratie van het liedje Those were the gays. Nieuwsgierig naar het resultaat? Voor al mijn lieve fans en facebookvriendjes: zie hier een van de negen tekeningen van La Hondius hand.