Blog

14 februari werd door Jolande Sap (fractievoorzitter voor Groen Links in de Tweede Kamer) en Andrée van Es (Wethouder Diversiteit en Integratie) het Roze Lieverdje 2012 aan mij uitgereikt! Dit is een prijs die Groen Links Amsterdam tweejaarlijks geeft aan een Amsterdammer die zijn of haar sporen heeft verdiend in de strijd voor LHBT-emancipatie en seksuele diversiteit. Ik ben sindsdien in de roze wolken! Ik ben echter niet van plan om op mijn lauweren te gaan rusten. Hetgeen ik afgelopen dinsdag alsvolgt verwoordde in mijn speech:

Wethouder Andree van Es vraagt aan AT5 ster reporter Jelle de Gee op ze al live zijn.
foto: Elmer van der Marel

Om te beginnen wil ik graag nog een daverend applaus voor de andere genomineerden die deze prijs net zo goed verdienen! Ik beloof wat illegale kopietjes van dit beeldje voor jullie te maken! Waarbij ik het Roze Lieverdje wellicht in kokette couture zal steken!

Deze prijs wil ik opdragen aan mijn ouders. Zonder wie ik hier letterlijk nooit had gestaan. Maar niet alleen hun liefdesdaad maar ook hun levenslange onvoorwaardelijke liefde heeft mij gemaakt tot wie ik ben. Gewoon jezelf durven zijn was thuis het devies. Soms kwam die boodschap indirect. Grijs draaide mijn vader bijvoorbeeld het plaatje van Cornelis Vreeswijk De nozem en de non. Het verwoordde zijn grote afschuw van schijnheiligheid. Want hoe mooi de liefde tussen de nozem en de non aanvankelijk begon, het eindigde door het geroddel en de achterklap van die o zo brave en keurige goegemeente.

Al 22 jaar streef ik er met hart en ziel naar om, in de vorm van liedteksten, strips, columns, performances etc, net als de nozems en provo’s destijds hier op het Spui deden, op creatieve en ludieke wijze actie te voeren. En ik ben zeker niet van plan om nu op mijn lauweren te gaan rusten.
Integendeel.

Each day I live
I want to be
A day to give
The best of me
I’m only one
But not alone
My finest day
Is yet unknown!

Het Lieverdje op het Spui is de totem van de roerige en dwarse jaren zestig. Het herinnert aan de opstand tegen een burgerlijke en autoritaire samenleving. Uche-uche-uche scandeerde het publiek tijdens de happenings die anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld hier organiseerde.

Vorig jaar verzuchtte ik tijdens de Brecht Tingel Tangel in De Roode Bioscoop:

Stel dat Brecht nu had geleefd?
Had hij dan wellicht verbitterd getwitterd:

Verander de wereld, ze heeft het nodig Liebe Leute
Vandaag de dag jetzt heute meer dan ooit
Het is erop of eronder! Nu of nooit!

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.
Welke kaaskop kan er in vredesnaam zonder?
Nederland schreeuwt zogezegd
Om het gedachtengoed van BRECHT!

Weg met ikke ikke en de rest kan stikken
Vanaf nu is het slechts wij, we, nous und wir!
Daarom zingen wij nu gezamenlijk hier!

Voorwaarts en niet vergeten
Wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
Voorwaarts en niet vergeten
De solidariteit!

Oeps dit lied is wellicht meer geschikt voor, wat heet een schot in de roos op een bijeenkomst van die andere oppositie partij.

Laat liefde i.p.v. van angst regeren. Daarom wil ik als Roze Lieverdje dames & dames, heren & heren en dames en heren de komende twee jaar hier bij het Lieverdje Love Ins organiseren.

Waarin we niet met z’n allen zullen scanderen uche-uche-uche maar hugge-hugge-hugge!
Let’s make love. Lief zijn voor elkaar!

Bruggen-bruggen-bruggen wil ik als Frau Antje van het Verkeerde Kantje en kersverse Roze Lieverdje met jullie blijven slaan.

Welkom op mijn Roze Planeet of je nu homo bent of straight!
Let the Pink Revolution start now!