Blog

Wat heb ik om te beginnen weer met dolle teugen genoten dat ik als Dolly Bellefleur & Friends heb meegevaren tussen al die kleurrijke boten. Maar ondanks de warme liefde en positieve energie die ik voelde aan boord en tussen het publiek heb ik al dagen een katerig gevoel. Ik kijk met gemengde gevoelens terug op deze Canal Parade.
Er zijn twee zaken waaraan ik me , zonder dit natuurlijk on stage te laten blijken, The Show must go on, mateloos heb geërgerd. Het vreet al dagen aan me en daarom schrijf ik het nu van me af:

1) Ik ben door vele malloten met Super XXL watergeweren beschoten. Je zag ze nota bene hun mitrailleurs vullen met grachtenwater en dan op je richten. Soms recht in het gezicht. Zo respectloos. Het gaf me een heel onveilig en unheimisch gevoel. Het absolute dieptepunt waren vijf dames van middelbare leeftijd die beeldig stonden te wezen op hun privé feestje en die zodra ik in beeld kwam hun watergeweren op mij leegden. Waarom? Is het de kift omdat ze, ondanks dat ze al vijf keer zijn gelift, niet kunnen tippen aan mijn schoonheid? Sorry ik begrijp de lol er niet van.

2) Sommige gedeeltes op de Prinsengracht waren echt de hel op aarde. Daar lagen drie rijen dik boten met daarop zeer asociaal volk. Die hadden een eigen DJ en hun muziek stond zo keihard dat je het gevoel had dat je tegen een muur van geluid moest opboksen. Ze waren louter bezig met hun eigen feestje. Wij waren als het ware de tv die op de achtergrond aan stond. Ik kon af en toe mijn eigen muziek niet meer horen. Zo werden wij overstemd door hun kabaal. Wij moesten ons dit jaar houden aan allerlei extra strenge regels wat betreft geluid. Terwijl dit soort aso’s die regels gewoon aan hun laars lapten. Ik hoorde gisteren iemand zeggen dat versterkt geluid langs de route helemaal niet is toegestaan? Als dat zo is waarom werd er dan zaterdag niets aan gedaan?

Hooghakkend,

Dolly Bellefleur