Goede Liedjes Slechte Liedjes
Mijn God het is een eeuwigheid gelee
Wat was ik trots op onze zangeresjes
We telden nog op ’t Songfestival mee
Les Pays-Bas dat boekte nog succesjes
Goede liedjes, slechte liedjes
Met een beetje, net als toen
De troubadour zo’n la la liedje
Werden we vier maal kampioen
Goede liedjes, slechte liedjes
Na, na, na en boem die boem
Huis-, tuin-, keukenmelodietjes
Bezorgden Holland heel wat roem
Het is ruim vijfentwintig jaar gelee
The Netherlands kreeg alsmaar twaalf punten
Het was een brave band uit Enschede
Die op ’t Eurovisie Songfestival stuntte
Goede liedjes, slechte liedjes
Wijs me de weg, o dingedong
’t Is okay in harmonietjes
Ik zie een ster, sing me a song
Goede liedjes, slechte liedjes
Hij was een clown in ’t wit en rood
Kleine Katinka’s koketterietjes
Maakten ons kikkerlandje groot
And here are the results of Oostenrijk
Wat zijn we blij, ook Willeke moet janken
Vier pünkte juicht het hele koninkrijk
Ooh Osterreich hoe kunnen wij u danken?
Spreekstem tijdens instrumentaal:
ja lieve mensen als willeke ons één ding heeft geleerd is het: het gaat bij het songfestival niet om het winnen, het gaat om het meedioen!
Goede liedjes, slechte liedjes
Blijf gewoon zoals je bent
Ik hou van jou vergeet-me-nietjes
Jongens wat een schrijftalent
Goede liedjes, slechte liedjes
The Party’s over, dingedong
Waar bleven onze favorietjes
Wijs me de weg, waar is de zon?
’k Wou dat ik die tijd opnieuw beleven kon
Dit lied schreef ik speciaal voor een Eurovisie Songfestival Gala op 13 mei 1995 in Loosdrecht. Honderden mensen gekleed in Europese folklore zongen het uit volle borst (van Cup A t\m Geen) mee. Jaren later merkte ik dat een regel uit dit lied niet klopt. Weet jij welke? Stuur je oplossing naar Dolly Bellefleur, Postbus 1430 en wie weet win jij een gratis cd!
Het liedje heb ik later, compleet met een Waar een wil-le-ke is een weg-kapsel, ook gezongen in de theatershow Ik wil gelukkig zijn. Ach ja Willeke Alberti was zeker in het begin van mijn carrière een belangrijke inspiratiebron. Al ver voordat zij een nationale martelares werd in Dublin zong ik in veel kleinere kring haar klassiekers mee. Juist het feit dat slechts een kleine groep haar adoreerde maakte het spannend. Het voelde als een soort van verzetsdaad. Net als al die curiosa, boeken, composities, prullaria en schilderijen waarvoor het gros de neus ophaalde en die daarom bij ons geheime genootschap op een voetstuk werden geplaatst. Het was de camp voordat ook die werd ingekapseld en gecommercialiseerd.
Ik heb Willeke een aantal keren ontmoet. In 1998 traden we, als onderdeel van de programmering rond de Gay Games, op op de Dam. In 2004 was de cirkel rond: Willeke werd namelijk Dolly en speelde de hoofdrol in Hello Dolly.