Roze planeet

Welkom op mijn roze planeet
Zie je die ster net een komeet
Kijk in de atmosfeer
Daar zweeft de Grote Beer
In een roze ruimteveer
En midden in ’t heelal
Draait een grote toverbal
Die van kleur verschiet
Net een travestiet
Een kameleon met duizend kleuren
Verander met me mee
Demasquez
Het doek gaat op
Blijf jezelf in al je rollen
En heb lak aan protocollen
Van bink tot barbie-pop
Zet de wereld op z’n kop
Dat is hier heel, heel gewoon

M’n moeder is getrouwd met een man
Het is toch heerlijk dat dat kan
De buurman van benee
Die is al jaren gay
Woont samen met een couturier
M’n buurmeisje heet Flip
En heeft een hazelip
Waarmee ze heerlijk vrijt
Met een Turkse meid
Ze verwachten ook een kindje
M’n broer is travestiet
Ach ’t stoort me niet
Wat maakt ’t uit
Laat hem toch huppelen op z’n hakken
Ikzelf draag liever trainingspakken
Ben je ho of ben je bi
Of weet je ’t niet?
Zo één, twee drie?
Dat is hier heel, heel gewoon

De wereld is een lappendeken
Maar vanaf de maan gekeken
Is iedereen gelijk

Welkom op m’n roze planeet
Of je nu homo bent of straight
Drink je geen Earl Grey
Maar paddestoelenthee
Ik zit er helemaal niet mee
Misschien heb jij een paps
Die niet Barend heet maar Babs
Ben je klein of groot
Donkerblond of rood?
Een kameleon met duizend kleuren?
Verander met me mee
Demasquez
Het doek gaat op
Blijf jezelf in al je rollen
En heb lak aan protocollen
Van bink tot barbie-pop
Zet de wereld op z’n kop
Dat is hier heel, heel gewoon!

Clublied van de legendarische Pink Planet-avonden die ik in 1996 en 1997 organiseerde in samenwerking met George Moormann en Club Lounge Stalker. Voor mij het ultieme lied van de omkeringen met een regel als:

Mijn moeder is getrouwd met een man
Het is toch heerlijk dat dat kan?

Maar later ook het favoriete lied van de DB Shows in Café De Bak in Rotterdam. Dat al dat roze mij ook wel eens uit de strot kwam bewijst de volgende versie die ik in De Bak ooit zong van Roze Planeet:

Welkom op m’n grijze planeet
Stop die erwtensoep maar in je …
Ik heb vandaag geen zin
Ik blijf er lekker in
Met een grote bottle gin

Ooh Rotterdam mijn wereldstad
Vermaak jezelf vanavond schat
Want ik ben levensmoe
Wil naar m’n bedje toe
Gewoon een maand onder de veren

Bewaar al je applaus
Maar voor prins Claus
Of Pepsi Paus
Het kan me echt geen flikker schelen
Ga maar met jezelf spelen
Vanavond gil ik loud
Ik heb last van een burn-out
Dat is hier heel, heel gewoon!

Reden voor deze tirade? Ik was krap een week terug uit paradijselijk Sri Lanka. Het eiland waarheen Adam, nadat hij uit het Hof van Eden was verdreven, zijn toevlucht nam. Een grote voetafdruk bij Adam’s Peak vormt het overtuigend bewijs. Na al het groen van Sri Lanka voelde het Hof van Heden in Holland wel heel erg kil aan. Misschien is de basis voor mijn lijflied Roze Planeet wel gelegd in mijn jeugd toen ik als kind graag speelde met het hierboven getoonde spel Wolly Dolly. Ik kon er niet genoeg van krijgen om de kleine poppetjes, afkomstig uit alle windstreken, in wol te wikkelen.