Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Daar komt een limousine
Al over berg en dal
Met daarin een blondine
Een echte femme fatale
Een vrouwtje van twee meter vijf
Met mooie appelwangen
Mijn God wat heeft dat mens een lijf
Wie brandt niet van verlangen?
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb ik twintig jaar getrokken
Volle zalen, kippenhokken
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb je verdriet?
Lach of ik schiet
Pief-paf-poef
Ik had een boeiend leven
Vol make-ups en make-downs
Maar ja zo is het leven
Van grapjurken en clowns
En zat ik soms zwaar in de put
Kon ik niet meer dineren
Dan ging toch weer die telefoon:
‘Dol, we willen je arrangeren’
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb ik twintig jaar getrokken
Volle zalen, kippenhokken
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb je verdriet?
Lach of ik schiet
Pief-paf-poef
Ik ben een Clinic Clowntje
Al twintig jaren lang
Draait mijn merry go roundje
Vol Wein, Weib und Gesang
En zat ik soms zwaar in de put
Kon ik niet meer dineren?
Dan ging toch weer die telefoon:
‘Dol, we willen je arrangeren’
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb ik twintig jaar getrokken
Volle zalen, kippenhokken
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
En al die tijd was mijn façade waterproof
Voor clowntjes is de aardbol
Een grote toverbal
Een felgekleurde draaitol
Met grapjes overal
En maak ik me weer veel te kwaad
Wanneer ik zie playbacken
Dan klinkt steeds weer die wijze raad:
‘Kom Dolly we vertrekken’
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb ik twintig jaar getrokken
Volle zalen, kippenhokken
Van hem naar haar naar Hippolytushoef
Heb je verdriet?
Lach of ik schiet
Pief-paf-poef
Van hem naar haar naar Hippolytushoef was de kop van een prachtig artikel dat theatercriticus Hein Janssen in 1992 over mijn persoontje schreef in de Volkskrant. Vraag niet hoe het kan maar ik werd in het begin van mijn carrière op handen gedragen in Hippolytushoef. Het begon met een optreden voor de plaatselijke carnavalsvereniging in Zaal Concordia. Als ik mijn collega’s moet geloven niet bepaald het makkelijkste publiek. Gordon had zelfs, de avond tevoren, het podium woedend verlaten omdat het publiek te luidruchtig was. Mijn optreden sloeg zo aan dat ik nog vele malen een werkbezoek heb gebracht aan Hippolytushoef en omgeving.
Met name de optredens op de roemruchte Noord-Hollandse kermis in plaatsen als Hoogkarspel, Nibbixwoud, Wognum en Zwaag waren een bijzondere ervaring. Daar stond je dan om 11.00 uur ’s ochtends op het biljart omgeven door stomdronken hitsige jonge heren. In diverse Dolly look-a-like verkiezingen wist ik stoere boerenzonen te verleiden hun jurkangst te overwinnen en zelf een rokje te gaan dragen.